Z ŻYCIA SZKOŁY

81 lat temu rozpoczęło się zbrojne wystąpienie ludności żydowskiej na terenie getta w Warszawie. Heroiczna, choć z góry skazana na przegraną, walka Żydów trwała do 16 maja 1943 r. Powstanie było reakcją na decyzję Niemców o likwidacji getta, co było równoznaczne z zagładą jej mieszkańców - wysłaniem do obozów pracy. Żydowska Organizacja Bojowa była najbardziej znaną spośród formacji żydowskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej. Jej dowódcą w momencie wybuchu powstania był Mordechaj Anielewicz, który poległ 8 maja 1943 r. w bunkrze przy ul. Miłej 18. 19 kwietnia Niemcy weszli do getta, by je ostatecznie zlikwidować. Naprzeciw stanęli im bojowcy ŻOB, którzy ostrzelali i obrzucili granatami i butelkami z benzyną wkraczające do getta niemieckie kolumny. Po południu rozgorzały walki o plac Muranowski, broniony przez Żydowski Związek Wojskowy. 8 maja Niemcy otoczyli bunkier przy ul. Miłej 18, w której znajdował się Anielewicz wraz z 300 osobami. Część z nich poddała się inni zostali podejmując walkę lub popełniając samobójstwo. Po zajęciu bunkier stał się zbiorową mogiłą. Dzisiaj na jego miejscu znajduje się kopiec upamiętniający schron dawnych powstańców. Ostatni przywódca Żydowskiej Organizacji Bojowej, Marek Edelman, który przeżył likwidację getta, przez lata pielęgnował pamięć o wydarzeniach z 1943 roku. Do końca życia w rocznicę powstania przychodził pod Pomnik Bohaterów Getta, by oddać hołd poległym towarzyszom. Wraz z nim przychodziło coraz więcej ludzi z żółtymi kwiatami. Żółty żonkil jest symbolem zbiorowej pamięci o tamtych wydarzeniach. Akcji od początku towarzyszy hasło Łączy nas pamięć, które podkreśla siłę wspólnoty, znaczenie solidarności, potrzebę dialogu ponad podziałami. Głęboko wierzymy, że pamięć o przeszłości jest jedną z nadrzędnych wartości, które nas jednoczą i nadają nam wspólną tożsamość – niezależnie od światopoglądu czy sympatii politycznych.